مطالعه و مقایسه ماکزیمم فشار اعمالی در مفصل غضروفی رادیواسکافوئید با توجه به دو روش المان محدود (FEM) و مدل صلب- فنریت (RBSM)

  مقدمه: مطالعه سینتیک مچ نقش به خصوصی در گسترش آسیب‌شناسی دارد و محققین در جستجوی یافتن درمان‌های جدید، کاهش درد و برگرداندن عملکرد مناسب مچ می‌باشند.   هدف: هدف از این مقاله، بررسی و مقایسه ماکزیمم فشار اعمالی در طول سطوح تماسی مفصل غضروفی رادیواسکافوئید توسط دو روش المان محدود و مدل صلب-فنریت محاسباتی می‌باشد.   مواد و روش‌ها:در مدل صلب- فنریت محاسباتی، ساختار مچ از اجسام صلب که نقش استخوان، فنرهای کششی و فشاری که به ترتیب نقش لیگامان­ها و غضروف­ها را بازی می‌کنند، تشکیل شده است و دارای یک سری روابط ریاضیاتی است که تنش و کرنش ایجاد شده نسبت به بار اعمالی را در ناحیه مفصل رادیواسکافوئید محاسبه می‌کند. یافته‌ها: نتایجی که از این دو روش به دست می­آید حاکی از آن است که ماکزیمم فشار اعمالی در سطح تماسی مورد نظر تقریباً یکسان می‌باشد. اما روش صلب- فنریت نسبت به روش المان محدود دارای روابط ساده­تر و موثرتر در پیش بینی توزیع فشار تماسی در طی بارگذاری­های متقارن و نامتقارن می‌باشد. خصوصاً بازده محاسباتی روش صلب- فنریت برای بررسی توزیع فشار مفاصل در کاربردهای ارتوپدیک قابل توجه می‌باشد.